لوزان و شادی پس از آن!

بالاخره پس از ماه‌ها نشست و برخواست تیم مذاکره کننده ایرانی با زورگویان عالم، بیانیه ای فوری-فوتی خوانده شد که هر کسی از ظنّ خود شد یار این بیانیه! این بیانیه (یا به قولی توافقنامه!) انقدر مبهم نوشته شده بود که تا هر کسی از اینجا گرفته تا آنور ینگه دنیا بتواند تفسیر خودش رو از آن بیان کند. اما فارغ از هرگونه ابرازنظر تعصب‌گونه میتوان دراینباره به نکات زیر اشاره کرد؛

- مشخصا قرائت بیانیه مطبوعاتی آن هم در زمان های تلف شده رقابت ایران با زورگویان، یک دلیل داشت و آن هم متقاعد کردن افکار عمومی(بالاخص مخالفین مذاکره) برای نتیجه بخش بودن مذاکرات، بود.

- در بیانیه خوانده شده به ریز تعهدات ایران در خصوص تأسیسات هسته ای اش اشاره شده؛ از درصد و مقدار اورانیم غنی شده تا نوع فعالیت های مجاز در تأسیسات هسته ای. (همچنین پذیرش پروتکل الحاقی)

 -- در اینباب بطور کلی میتوان گفت ایران متعهد شده از تمامی دستاوردهای هسته ای خود در دهه اخیر دست بکشد و به حداقل فعالیت، که بیشتر جنبه ویترینی(!) خواهد داشت، بسنده کند.

- در قبال این تعهدات، اروپا و امریکا متعهد شده اند که تمامی قطعنامه ها و تحریم های مرتبط با انرژی هسته ای به «یکباره» «لغو» شود(مطابق بیانیه مطبوعاتی).

-- چنانچه این موضوع به وقوع بپیوندد، دستاورد مثبتی برای تیم مذاکره کننده کشورمان بوده است. اما متأسفانه اصلا درمورد چگونگی رفع تحریم ها صحبتی به میان نیامده است و هرآنچه ذکر شده، تعهدات ایران است و ظاهرا در مورد چگونگی رفع تحریم ها هیچ توافقی صورت نگرفته است.

-- ساعاتی پس از قرائت بیانیه، امریکا(اوباما، جان کری و وزارت خارجه) اعلام کردند که تحریم ها بصورت «تدریجی» «تعلیق» می شود! یعنی دقیقا 180 درجه در خلاف متن بیانیه. که البته با سابقه ای که از امریکا سراغ داریم، چنین رفتاری اصلا دور از ذهن نبوده و نیست.

و اما با این تفاصیل، مشکلاتی که احتمالا در آینده نزدیک دچار آن خواهیم شد از این قرار است:

لغو تحریم های امریکا منوط به راست‌آزمایی ایران است و این موضوع را آزانس هسته ای تآیید میکند؛ (ایران تاکنون نتوانسته صلح‌آمیز بودن برنامه هسته ایِ خود را به آژانس اثبات کند!)

پذیرش پروتکل الحاقی بمعنای بازدید سرزده از «هر مکان» در خاک کشورمان است؛ «هر مکان» یعنی از بیت رهبری و کاخ ریاست جمهوری گرفته تا مراکز نظامی و امنیتی! ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که یکی از مواردی که آژانس در گزارش هایش بدان اشاره کرده، توانایی حمل کلاهک هسته ای توسط موشک های بالستیک ایران است! و مشخصا آژانس از این موضوع براحتی نمی‌گذرد و نتیجتا امریکا هم بهانه ای مناسب برای ادامه تحریم ها خواهد داشت!

بسیاری از تحریم های امریکا مصوب کنگره امریکاست؛ کنگره ای که اعلام نموده توافقنامه تنها در دولت کنونی اوباما اجرا خوهد شد و دست دولت اوباما در تحریم های کنگره بسیار کوتاه است!

و در آخر هم بد نیست نگاهی تاریخی به توافق با امریکا داشته باشیم:

سال 1981 :: بیانیه الجزایر (قرارداد بین امریکا و ایران)

مفاد توافق:

1. ایران گروگان‌های آمریکایی را آزاد کند.
2. آمریکا در امور داخلی ایران (چه از لحاظ سیاسی و چه نظامی) مداخله ننماید.
3. آمریکا مجازات‌های تجاری و اقتصادی را لغو و دارایی‌های مسدود شدهٔ ایران را آزاد کند.
4. هر دو کشور متعهد شوند که تا زمان انعقاد کامل بیانیه‌ها از رسیدگی به دعاوی اتباع و دولت‌ها علیه یک‌دیگر، خودداری کنند و آن‌ها را به داوری مرضی‌الطرفین (اختصاصاً دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا) ارجاع دهند.
5. آمریکا می‌بایست اطمینان دهد که هر گونه تصمیمات دادگاه ایالتی در رابطه با انتقال هر گونه دارایی حکومت پیشین، مستقل از اصل مصونیت پادشاه اجرا خواهد کرد.
6. قروض ایران به نهادهای آمریکایی پرداخت شود.

مفادی که هیچگاه توسط امریکا اجرا نشد!!!

می گویم:

خداییش توی 9 روز و هرروز 8 ساعت مذاکره چی میگن؟! حالا بماند که قبلش هم ماه‌ها مذاکره کرده بودند؛ و البته قراره سه ماه دیگه هم مذاکره کنند!!!

جماعتی که بعد از اعلام بیانیه ریختن تو خیابون، دقیقا از چی خوشحال بودن؟!! و جالب اینکه سایتای اصلاح‌طلب و موافق بیانیه هم در این قضیه، انگشت به دهان موندند!

(عصر ایران: با جمیع این تفاسیر خیلی نمی توانم انگیزه هموطنانی که با اعلام بیانیه لوزان به شادی و پایکوبی پرداختند را درک کنم. اگرچه معتقدم یک دلیل مهم برای این پدیده اجتماعی، کمبود شادی در جامعه ایران و به خصوص نسل جوان است که باعث می شود برخی افراد روزی به دلیل شکست برابر آرژانتین در جام جهانی! و روزی دیگر به دلیل بیانیه لوزان به ابراز احساسات و شادی و پایکوبی بپردازند.)   /

در همین رابطه بخوانید: لایک عکسی که هنوز آپلود نشده!!