نگاهی کلی به عملکرد سه خط فکری گذشته
سه شنبه, ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۱۰:۰۸ ب.ظ
سرمقاله خیمه 45: یکی از بزرگترین رویدادهای اجتماعی هر کشوری، «انتخابات ریاست جمهوری» است. انتخاباتی که بخش عظیمی از ظرفیت یک سال را به خود اختصاص می دهد و سرنوشت چهارساله ملت و کشور را رقم خواهد زد. البته گاهی ممکن است در طول چهار سال عمر یک دولت، اتفاقاتی بیفتد و یا اقداماتی انجام گیرد که تا سالها پس از آن، دولت های بعدی را درگیر خود کند... همانطور که در سال های «سازندگی»، آقازاده ها و اطرافیان دولتی ها، صاحب ملک و املاک خصوصی و دولتی شدند که متأسفانه هنوز که هنوز است، مراکز قضایی نتوانسته اند قدرت را از برخی این افراد استرداد کنند.
دولت «اصلاحات» نیز با عقب نشینی هایی که در زمینه سیاست خارجه – به ویژه در بحث انرژی هسته ای صورت گرفت، «عزت ملی» ایرانیان را خدشه دار کرد و باعث شد که امپراطوری غرب به سرکردگی امریکا روز به روز گستاخ تر شود. در آن زمان، غرب با نهایت استفاده از «عدم داشتن عزت نفس» دولتمردان وقت، علاوه بر اینکه تحریم های خود را علیه ایران حفظ کرد، مانع پیشرفت کشور در حوزه های مختلف شد. در آن دوران، حوزه فرهنگ و آزادی بیان به خصوص در رسانه ها – برخلاف شعار اصلاحات - تا حد زیادی زیر پا گذاشته شد.
در زمان زمام داری «اصولگرایان» بر خلاف دولل قبل، ارزش های انقلاب زنده شد و به تعبیری «قطار انقلاب به ریل خود بازگشت». کارهای زیربنایی و عمرانی با شتاب و سرعت زیادی به نسبت دولت های سازندگی و اصلاحات انجام گرفت و پس از مدت ها، مردم شاهد یک دولت انقلابی – آنچه که در 34 سال قبل خواسته بودند – بوده و دولت نیز تنها به «پیشرفت و عزت نفس ملت و نظام» می اندیشید. اما این چیزی نبود که مستکبرین و سایر بدخواهان نظام، خواهان آن بودند. آنچنان که شیمون پرز به صراحت اعلام می دارد که ما باید وضعیتی را به وجود بیاوریم در آن، بودن با احمدی نژاد به یک ننگ تبدیل شود. مقام معظم رهبری نیز در آغاز کار دولت دهم به مسئولین این مورد را گوشزد می کند که «... آماده باشید برای مواجهه با انواع و اقسام بد خواهی ها و بد دلیها و بد بینی ها که اثرش هم در بیرون بروز خواهد کرد». اما متأسفانه هیچ کدام از قوا – از دولت گرفته تا مجلس و قوه قضاییه و حتی رسانه ها، این تهدیدها را جدی قلمداد نکردند و با آغاز تحریم های «فلج کننده» غرب و خراب کاری های معاندین در داخل، هر یک از مسئولین، دیگری را مقصر دانست و به جای حل مشکلات و مواجهه با این هجمه ها، به یقه گیری و تصفیه حساب خصومت های شخصی خود پرداختند. در این میان، دولت نیز – خواسته یا ناخواسته وارد این حربه بدخواهان شد و با لج بازی تمام، به مقابله با سایر قوا پرداخت که نتیجه ای جز آشفتگی های اقتصادی در بازارهای داخلی نداشت که تا به امروز ادامه دارد. و زمانی که گرانی و نوسان قیمت ها بیداد می کرد، رئیس جمهور به نزاع با لاریجانی ها می پرداخت. نزاعی که دودش بر چشم مردم نشست و شادکامی دشمنان را در پی داشت.
روزهای آتی روزهای سرنوشت سازی برای ملت و نظام است. آخر پاییز فرا رسیده و معاندین خود را برای شمردن جوجه آخر پاییز آماده می کنند. جوجه هایی که تخم آن را در طول چهار سال گذاشته اند و اکنون نوبت به بارنشینی آن است؛ طبق این فرضیه که مردم از نظام ناامید شده اند و استقبال سردی از انتخابات پیش رو کنند. در این شرایط چنانچه همانند سال 88، مردم حضوری چشم گیر و حماسی در انتخابات داشته باشند، مشت سنگینی بر دهان معاندین داخلی و خارجی نظام خواهد بود که چشم دیدن سربلندی این ملت را نداشته و ندارند؛ این قدم اول است. اما آنچه که در مرحله بعد اهمیت می یابد، بحث انتخاب کاندیدای اصلح است. در این شرایط که بخش اعظمی از سیاسیون، سخنان مقام معظم رهبری در رابطه با حضور تمامی سلیقه ها در انتخابات را به منزله کاندیداتوری دانسته! و به گفته خود «احساس تکلیف» کرده اند، اندکی برای تشخیص کاندیدای اصلح دشوار شده است. هر چند که در روزهای آتی با تشریح گفتمان از سوی هر یک از کاندیداها و همچنین بیان برنامه و تیم مدیریتی خود، می توان کاندیدای اصلح را تشخیص داد و با رأی بالا او را برای خدمت رسانی، راهی پاستور کرد.
لینک مرتبط:
عنوان: شماره 45 نشریه خیمه(همراه با شورنامه) - کانون کفا
دانلود
دولت «اصلاحات» نیز با عقب نشینی هایی که در زمینه سیاست خارجه – به ویژه در بحث انرژی هسته ای صورت گرفت، «عزت ملی» ایرانیان را خدشه دار کرد و باعث شد که امپراطوری غرب به سرکردگی امریکا روز به روز گستاخ تر شود. در آن زمان، غرب با نهایت استفاده از «عدم داشتن عزت نفس» دولتمردان وقت، علاوه بر اینکه تحریم های خود را علیه ایران حفظ کرد، مانع پیشرفت کشور در حوزه های مختلف شد. در آن دوران، حوزه فرهنگ و آزادی بیان به خصوص در رسانه ها – برخلاف شعار اصلاحات - تا حد زیادی زیر پا گذاشته شد.
در زمان زمام داری «اصولگرایان» بر خلاف دولل قبل، ارزش های انقلاب زنده شد و به تعبیری «قطار انقلاب به ریل خود بازگشت». کارهای زیربنایی و عمرانی با شتاب و سرعت زیادی به نسبت دولت های سازندگی و اصلاحات انجام گرفت و پس از مدت ها، مردم شاهد یک دولت انقلابی – آنچه که در 34 سال قبل خواسته بودند – بوده و دولت نیز تنها به «پیشرفت و عزت نفس ملت و نظام» می اندیشید. اما این چیزی نبود که مستکبرین و سایر بدخواهان نظام، خواهان آن بودند. آنچنان که شیمون پرز به صراحت اعلام می دارد که ما باید وضعیتی را به وجود بیاوریم در آن، بودن با احمدی نژاد به یک ننگ تبدیل شود. مقام معظم رهبری نیز در آغاز کار دولت دهم به مسئولین این مورد را گوشزد می کند که «... آماده باشید برای مواجهه با انواع و اقسام بد خواهی ها و بد دلیها و بد بینی ها که اثرش هم در بیرون بروز خواهد کرد». اما متأسفانه هیچ کدام از قوا – از دولت گرفته تا مجلس و قوه قضاییه و حتی رسانه ها، این تهدیدها را جدی قلمداد نکردند و با آغاز تحریم های «فلج کننده» غرب و خراب کاری های معاندین در داخل، هر یک از مسئولین، دیگری را مقصر دانست و به جای حل مشکلات و مواجهه با این هجمه ها، به یقه گیری و تصفیه حساب خصومت های شخصی خود پرداختند. در این میان، دولت نیز – خواسته یا ناخواسته وارد این حربه بدخواهان شد و با لج بازی تمام، به مقابله با سایر قوا پرداخت که نتیجه ای جز آشفتگی های اقتصادی در بازارهای داخلی نداشت که تا به امروز ادامه دارد. و زمانی که گرانی و نوسان قیمت ها بیداد می کرد، رئیس جمهور به نزاع با لاریجانی ها می پرداخت. نزاعی که دودش بر چشم مردم نشست و شادکامی دشمنان را در پی داشت.
روزهای آتی روزهای سرنوشت سازی برای ملت و نظام است. آخر پاییز فرا رسیده و معاندین خود را برای شمردن جوجه آخر پاییز آماده می کنند. جوجه هایی که تخم آن را در طول چهار سال گذاشته اند و اکنون نوبت به بارنشینی آن است؛ طبق این فرضیه که مردم از نظام ناامید شده اند و استقبال سردی از انتخابات پیش رو کنند. در این شرایط چنانچه همانند سال 88، مردم حضوری چشم گیر و حماسی در انتخابات داشته باشند، مشت سنگینی بر دهان معاندین داخلی و خارجی نظام خواهد بود که چشم دیدن سربلندی این ملت را نداشته و ندارند؛ این قدم اول است. اما آنچه که در مرحله بعد اهمیت می یابد، بحث انتخاب کاندیدای اصلح است. در این شرایط که بخش اعظمی از سیاسیون، سخنان مقام معظم رهبری در رابطه با حضور تمامی سلیقه ها در انتخابات را به منزله کاندیداتوری دانسته! و به گفته خود «احساس تکلیف» کرده اند، اندکی برای تشخیص کاندیدای اصلح دشوار شده است. هر چند که در روزهای آتی با تشریح گفتمان از سوی هر یک از کاندیداها و همچنین بیان برنامه و تیم مدیریتی خود، می توان کاندیدای اصلح را تشخیص داد و با رأی بالا او را برای خدمت رسانی، راهی پاستور کرد.
لینک مرتبط:
عنوان: شماره 45 نشریه خیمه(همراه با شورنامه) - کانون کفا
دانلود
