چرا ائتلاف؟ چرا 2+1؟

در چند وقت اخیر هر کجا صحبت از انتخابات سال 92 می شود،  حتما نامی از ائتلاف 2+1 برده می شود. و شاید بتوان گفت رسمی ترین گروهی که برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده اعلام موجودیت کرده و بطور رسمی فعالیت خود را آغاز کرده است، ائتلاف 2+1 می باشد. هر چند که محمد باقر قالیباف به اعتقاد خیلی از افراد، فعالیت انتخاباتی خود را از مدت ها قبل آغاز کرده است.

زمانی که حداد عادل در کرمان بطور رسمی خبر از موجودیت این ائتلاف کرد، تعجب خیلی از افراد و حتی سیاست مداران را بر انگیخت. مطمئنا تشکیل یک ائتلاف تعجب برانگیز نیوده و نیست؛ چیزی که در این ائتلاف وجود دارد و این روزها گمانه زنی ها درباره آن را رونق بخشیده است، افراد حاضر در این ائتلاف سه نفره هستند: علی اکبر ولایتی، محمد باقر قالیباف و غلامعلی حداد عادل. البته تشکیل ائتلافی از ناحیه حدادعادل و ولایتی چندان خارج از تصور نیست. اما کنار گرفتن نام قالیباف در کنار آنها جای بسی تأمل و درنگ دارد. هر چند که ولایتی معتقد است که افراد دیگری نیز به این ائتلاف اضافه می شوند اما وی متذکر شده که هسته اصلی این ائتلاف را سه نفر فعلی تشکیل می دهند. با این وجود بعید به نظر می رسد که از سایر کاندیداهای جدی، فردی به این ائتلاف اضافه شود.
حداد عادل چندی پیش در گردهمایی حقوقدانان بسیجی از رأی 60 درصدی این ائتلاف خبر داد و گفت: «وقتی در نظر سنجی ها مشخص شد که 60 درصد آراء متعلق به این 3 نفر است، تصمیم گرفتیم ائتلاف کنیم و در نهایت 2 نفرمان تصمیم بگیریم برای خدا کاندیدای ریاست جمهوری نشویم.». بحث 60 درصد که بیشتر برای عوض شدن حال مخاطب مطرح شده(!) اما بر فرض اینکه این صحبت حدادحادل مبنی بر داشتن رأی 60 درصدی صحیح باشد، آیا این آرا قابلیت تجمیع در یک نفر را دارا خواهند بود؟ شخصیت و سوابق سیاسی و اجتماعی این سه نفر موضوعی گنگ و پیچیده نیست. با نگاهی کوتاه به سوابق هر یک می توان به تفاوت فاحش طیف طرفداران این سه نفر پی برد.
علی اکبر ولایتی، شخصی که در سال 1384 کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شد و حتی ستاد انتخاباتی هم تشکیل داد. اما با ورود هاشمی رفسنجانی به صحنه انتخابات، به نفع هاشمی کنار رفت. طرفداری او از هاشمی برای خیلی از افراد امری خوشایند نیست و تجربه نشان داده است که هاشمی حتی اگر در انتخابات حضور مستقیم هم نداشته باشد، رابطه او با هر کاندیدایی در آرا تأثیر گدار است و ولایتی هم از این امر مستثنی نخواهد بود.
محمدباقر قالیباف، اگر چه خود را اصولگرا می داند ولی عملکرد او در سال های اخیر باعث شده که کمتر کسی جایی برای او در میان اصولگرایان باز کند. در عوض برخی از اصلاح طلبان بعضا از عملکرد قالیباف حمایت کرده و او را گزینه مناسبی برای ریاست جمهوری می دانند. از آنجایی که فتنه 88 و رفتارسنجی خواص در آن برهه زمانی، امری مهم تلقی می شود، عملکرد قالیباف در حوادث 88 هنوز هم سوالات زیادی را در ذهن مردم باقی گذاشته است که ممکن است قالیباف را در ادامه راه با چالش های زیادی همراه سازد.
غلامعلی حدادعادل، ضلع سوم این ائتلاف، شخصیتی متعادل تر از دو نفر دیگر را دارا می باشد. مواضع او در حوادث مختلف سال های اخیر کاملا روشن و شفاف بوده است. و از این لحاظ حدادعادل همواره شخصیتی قابل احترام در میان اصولگرایان بوده است. اما بسیاری معتقدند که او یک نیروی اجرایی نیست و گزینه مناسبی برای ریاست جمهوری نمی تواند باشد.
حال با این فرائض، با کنار کشیدن دو نفر از اعضای این ائتلاف به نفع نفر سوم، آیا طرفدار آن دو نفر حاضر به رأی دادن به نفر سوم هستند. آیا طرفداران مایل به اصلاح طلب قالیباف حاضر به رأی دادن به حدادعادل و ولایتی اصولگرا هستند؟ آیا طرفداران اصولگرای حدادعادل و ولایتی حاضر به رأی دادن قالیباف و یا ولایتی خواهند بود؟
تنها راهی که این سه نفر را تا آخر انتخابات در کنار هم نگه خواهد داشت، چشم پوشی از مواضع سایر اعضای ائتلاف و چشم پوشی از برخی نظرات خود است که این امر مطمئنا هر یک از این سه نفر را با محدودیت های جدی روبرو می سازد. محدودیت هایی که ریزش آرای آنها را به دنبال خواهد داشت.

میگویم: به قول بعضیا شاید این ائتلاف منطقی نباشد و یا از الان شکست خورده هم باشد، ولی حداقل یه جنبه مثبت داره که به همه ایراداتی که به اون وارد هست، برتری داره:

ائتلاف 2+1 باعث شده که تنور انتخابات از الان گرم بشه!