میگن یکی از خصوصیات ایرانی‌ها و یا کلاً انسان‌ها، حس «حسادت» هست. البته حس قدرت‌طلبی و صندلی ریاست هم چیزای غیر قابل انکاری هست! مدتی پیش یه مطلب راجبه «مجتمع تحقیقاتی عصر انقلاب» و حضور دکتر احمد اکبری در اونجا نوشتم. چند روز قبل یه ایمان‌نامی، نظری گذاشته بود و با ذکر دلیل، نظر من رو نقض کرده بود.

من از روز اول بلاگ‌نویسی، با خودم عهد کرده بودم که مطلبی رو از روی حب و بغض شخصی ننویسم. اینجام برام فرقی نمی‌کنه که کسی بر خلاف من حرفی بزنه یا موافق من؛ در نتیجه من بدون درنگ این نظر ایمان‌خان رو تأیید کردم. اما دیروز دوباره از همون ip ایمان‌خان(213.176.123.6) چندتا نظر در تأیید نظر ایشون ثبت می‌شه البته با اسامی مختلف! و این بنده‌خدا تا همین چند دقیقه پیش هم توی وبلاگم بود و منتظر تأیید نظرات دیروزش بود...

گفتم بد نباشه شما هم یه نگاهی به این نظرات بکنید:

عارف(213.176.123.6): با سلام نظرات ایمان را تایید می کنم و بسیار جالب بیان شده است

فداکار(213.176.123.6): من بانظر ایمان موافقم با پول بیت المال برای خودشان وجه مدیریتی میسازند کاملا اهداف شخصی است و برای امتناع این فرهنگ میبایست داستگاههای نظارتی درست عمل نمایند.

محمد حامد(213.176.123.6): با عرض سلام نظرات جناب ایمان را تایید می کنم لطفا از نزدیک بیایید وببینید تحقیقات در دوران ایشان تعطیل شده است جندین میلیارد بدهی حاصل کار بیهوده ایشان برسازمان تحمیل شده است از بوجه ها مختلف تحقیقاتی در ساخت و ساز غیر اصولی استفاده شده است و ...

می گویم: نمی دونم این ایمان‌خان کیه و با چه هدفی داره علیه دکتر اکبری مطلب مینویسه... شاید هم واقعا هدفش فی سبیل الله هست و من خبر ندارم... اما بنظرم در روزها و ماه‌های آینده که «سونامی تغییر مدیران» در راه هست، حیفه مدیری مثل دکتر اکبری که به دور از علائق سیاسی(چه در زمان اصلاحات و چه در زمان عدالت‌خواهان) کارش رو انجام میده رو از دست بدیم... بیایم یه بارم که شده به دور از علائق سیاسی به پیشرفت کشورمون فکر کنیم...