«مرگ بر امریکا» تا کی؟!

مدتی هست که یه عده ای توی کشور بلغور می‌کنن که آغا شعار «مرگ بر امریکا» بَده... اَخه!!! و حالا که داره رابطه ما و امریکا خوب میشه(؟؟؟) دیگه نباید از این شعرای دهه چهل و پنجاه و شصت و هفتاد و هشتاد و نود و... داد! و حتی عده ای به مخیلاتشون اومده که حتی امام هم دوست داشته این شعار سر داده نشه!
اما براستی ما هنوز باید شعار «مرگ بر امریکا» سر بدیم؟یا اصلا تا کی باید این شعار رو در تریبون‌های مختلف طنین انداز کنیم؟! تا کی باید روابط دیپلماتیک خودمون رو با یکی از پیشرفته‌ترین کشورها قطع کنیم؟ جمهوری اسلامی ایران از بدو تولدش، داشتن روابط حسنه را با «تمامی کشورهای جهان» یک اصل قرار داد و اعلام کرد که با هیچ کشوری سرِ جنگ ندارد.
اما تقریبا در طول تاریخ سی و پنج ساله خود، هیچگاه با دو حکومت، روابطی برقرار نکرد؛ حکومت اول رژیم اشغاگر قدس بود و دیگری دولت امریکا. در مورد اول که اصلا ما اونو کشور به حساب نمیاریم و وضعش مشخصه. اما در مورد دولت امریکا وضع فرق میکنه؛ در این مورد باید به چند نکته اشاره کرد: در چند ماهه نخست انقلاب، دولت ایران با دولت امریکا همانند سایر دول روابط دیپلماتیک داشت و سفارتخانه امریکا در ایران نیز فعال بود. اما پس از تسخیر سفارت امریکا و به تعبیری لانه جاسوسی، اسنادی کشف شد که فعالیت های پشت پرده دولت امریکا علیه ایران افشا می کرد. گفتنی ست که از هر دو طیف اصولگرا و اصلاح‌طلب کنونی، در جریان تسخیر سفارت حضور داشتند. از این تاریخ بود که روابط دو کشور به بن‌بست رسید.
البته این اولین بار نبود که امریکا اقدام به جاسوسی و حرکت های پشت پرده علیه دولت ایران می‌کرد. طبق اسنادی که مدتی پیش از سوی سازمان سیا افشا شد، امریکا در کودتای 28مرداد نقش اساسی داشته. و در زمان حکومت شاهنشاهی نیز همیشه سعی داشته تا با اجیر کردن خائنینی، جریان حکومت در ایران رو مثه سایر کشورهای منطقه، کنترل کنه.
و البته 13 آبان 58 هم آخرین باری نبود که امریکا علیه نظام ایران رخنه‌گری می کرد. امریکا در 18تیر 59 هم قصد براندازی حکومت ایران رو داشت که به کودتای نوژه معروف هست. در جنگ تحمیلی هشت ساله هم بارها بطور مستقیم یا غیرمستقیم به نیروهای بعثی کمک کرد. و در طول این سال‌ها با اجیر کردن افراد مختلف اقدام به عملیات‌های خرابکارانه‌ای مثل ترور، براندازی نرم یا مخملین و... کرد که هیچگاه به اهداف شومش نرسید.
بله... تا وقتی که دولت امریکا سعی می‌کنه با راه‌های مختلف نظام ایران رو از هم بپاشونه، ما شعار «مرگ بر امریکا» سر میدیم. تا وقتی که امریکا تحریم‌های ظالمانه خود را به مردم تحمیل میکنه، تا وقتی که میلیون ها دلار اموال و دارایی های ایران رو بلوکه میکنه، تا وقتی که بخاطر حمله به هواپیمای مسافربری ایران و ارسال بمب های شیمیایی به عراق و حمله به نفتکش ها و ناوچه های ارتش در جریان جنگ تحمیلی از ایران و مردم ایران عذرخواهی نکنه، ما شعار «مرگ بر امریکا» سر میدیم... .
 ما با «این امریکا» سرِ دوستی نداریم... این رو هم بگم که واقعا من نمیدونم این روزا، امریکا چه حرکت مثبتی انجام داده که عده‌ای کُند-ذهن میگن حتی توی روز مبارزه با استکبارستیزی نباید شعار «مرگ بر امریکا» سر داد! فقط به همین بسنده می‌کنم که اگه به صحبتای چند وقت اخیر رئیس جمهور یا وزیر امور خارجه و یا حتی رئیس هیئت مذاکره کننده امریکایی‌ها نگاهی بندازیم، متوجه می‌شیم که «هیچ» تغییری ولو در لحن سخنان امریکایی‌ها در قبال ایران و مردم ایران رخ نداده...
... اما شاید روزی برسه که تمام این اتفاقات رخ بده و دولت امریکا مثه تمامی دول دیگه، بر اساس «منافع مشترک» با ایران رابطه برقرار کنه که اون زمان، ما نه با مذاکره مشکلی داریم نه با تلفن! نه به خلوت دونفره حساسیم نه به قهقههِ وزیرمون در کنار غربی‌ها!

لینک مرتبط:
نشریه خیمه (شماره 46) + شورنامه!
دریافت